Ένα πολιτικό μυθιστόρημα με δυναμική, περιπετειώδη πλοκή. Οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων αναπλάθουν μια τοιχογραφία της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας της Ελλάδας.
Η ιστορία αμέσως μετά τον πόλεμο έως και τις ημέρες μας.
Οι ήρωές του, νεολαίοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, όλοι αντιπροσωπευτικοί χαρακτήρες του σύγχρονου Έλληνα, και η ταυτότητα της εποχής που τους διαμόρφωσε.
Ζουν μέσα σε έναν κόσμο που αποθεώνει τον μικροαστισμό και την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού.
Ζουν σ’ ένα μοντέλο ανάπτυξης που «έδινε φαΐ στο παρόν, υποθήκευε το μέλλον». Προσπαθούν, κάνουν λάθη, πέφτουν θύματα στις σειρήνες του ατομικισμού, ανακαλύπτουν τις κρυμμένες αλήθειες.
Κάποιοι λίγοι, δεμένοι με ακατάλυτους δεσμούς φιλίας, αγωνίζονται, αναζητούν νέους προσανατολισμούς και συνεχίζουν, μέσα από την πίστη στις αξίες της αγάπης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, να ψάχνουν το πέρασμα σ’ έναν καλύτερο κόσμο.
«…Στα βουνά, κάποτε, στα παιδικά του χρόνια, ζούσαν υπέροχοι λύκοι. Τότε! Τώρα, οι σπόροι της Monsanto, μεταλλαγμένοι και παμπόνηροι, τους εγκατέστησαν στις μεγαλουπόλεις, τους άλλαξαν μορφή, αλλά άφησαν μέσα τους το θηρίο. Στη νεοφιλελεύθερη αγορά του κόσμου, η παρτίδα έχει πάντα μαύρο χρώμα. Στις ατέλειωτες πεζοπόρες ροές των μυρίων, όραμα και ελπίδα σβήνουν στα φράγματα απανθρωπιάς του εγώ».
Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ
Ο Νίκος Σκορίνης στο δεύτερο μυθιστόρημά του προσεγγίζει με σαφήνεια και ρεαλισμό την ιστορία της Ελλάδας και του κόσμου από το 1949 μέχρι και το 2010. Μια εξηνταετία κατά την οποία οικονομία, πολιτισμός, αξίες και ηθική καταπατήθηκαν, επλήγησαν και έτσι επήλθε μια βαθιά, ολοκληρωτική πολιτικοοικονομική και ανθρωπιστική κρίση, σαν αποτέλεσμα της ανθρώπινης απληστίας αλλά και της ακύμαντης στάσης των πολιτών στα ερεθίσματα που τον βομβάρδιζαν, τεχνηέντως κρυμμένα πίσω από τη μάσκα της καλής ζωής.