Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

ΞΑΝΑΓΙΝΕ ΤΡΕΙΣ... [Πασχάλη Πράντζιου, Εκδόσεις Ωκεανίδα]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Όταν κάθε χρόνο αλλάζει η ώρα το φθινόπωρο και από τέσσερις το πρωί ξαναπάει τρεις, ο καθείς από μας μπορεί να κάνει κάτι μεταξύ τρεις και τέσσερις και να ’ναι σαν να μην το έκανε ποτέ. Έπρεπε να μεγαλώσω πολύ για να καταλάβω πως ό,τι ζούμε είναι ένα ψέμα, πως η ζωή είναι ο χρόνος που φεύγει κι ο χρόνος αυτός δεν ορίζεται παρά μονάχα ως σύνολο στιγμών και τυχαίων γεγονότων. Άραγε, πόσο ελεύθερος είναι κανείς να αποφασίζει για τη ζωή του; Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς αν δεν ήμασταν στο τάδε μέρος, την τάδε στιγμή, την τάδε ώρα; 


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ

Ο Πασχάλης Πράντζιος επιστρέφει στα συγγραφικά δρώμενα και εκπλήσσει  με ένα μυθιστόρημα τελείως διαφορετικό σε σχέση με όσα είχε εκδώσει μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα έργο με βαθιές φιλοσοφικές προεκτάσεις πάνω στο ζήτημα του χρόνου. Με όπλο το  φιλοσοφικό στοχασμό στήνει ένα μύθο –περίτεχνο θα τον χαρακτήριζα  ως προς την πλοκή του- ένα μύθο ικανό να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, καταφέρνοντας να μεταφέρει σ’ ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης του κειμένου μηνύματα κρυμμένα, σκέψεις και μεταφυσικούς προβληματισμούς.

Κεντρικός ήρωας στο «Ξανάγινε τρεις…» του Πασχάλη Πράντζιου, ο Αντίνοος, ένας αντιήρωας ουσιαστικά, που διαφέρει κατά πολύ από τους λογοτεχνικούς ήρωες που είναι συνηθισμένο το αναγνωστικό κοινό. Ένας χαρακτήρας λούμπεν, σκληρός και άκαμπτος, αδυσώπητος στις ενέργειές του, αλαζονικός στις συναναστροφές του, τολμηρός και αμετακίνητος στις επιλογές του.   Ο Αντίνοος είναι ένας άντρας που αγαπήθηκε πολύ κι εντούτοις προκάλεσε πόνο ανείπωτο σε όσους τον αγάπησαν. Παρουσιάζεται συχνά  ζηλόφθων, με δαιμόνια σκέψη, αδίστακτος μπροστά σε ό,τι επιθυμεί, χωρίς ηθικούς φραγμούς, δίχως όρια. Ωστόσο, η στάση του, η πορεία ζωής και η παραδοχή των σφαλμάτων του χωρίς να προσπαθεί να δικαιολογηθεί μέσα από ψέματα και δήθεν μετάνοιες έχει  να διδάξει πολλά.

Ο ήρωας σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, αναφέρει όλα τα σημαντικά γεγονότα που στιγμάτισαν τη ζωή του αλλά και τη ζωή άλλων τραγικών ηρώων της ιστορίας. Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας  λογοτεχνικά τεχνάσματα αρχαίας τραγωδίας, μέσα από μια συνεχή εσωτερική πάλη του ήρωα με τα φαντάσματα που τον καταδιώκουν, τον καθοδηγεί στο δρόμο προς την αυτογνωσία και τη σοφία του γήρατος.

Η σύγκρουση μεταξύ της λογικής της ωριμότητας και της ανατρεπτικής  νιότης. Η αγωνία μπροστά στον αμετάκλητο χρόνο που περνάει ανεπιστρεπτί.

Αήτητος, λοιπόν, ο χρόνος στο διάβα των ανθρώπων. Τι δε νικάει; Την ομορφιά, την ακμή, την ευημερία ή την ευτυχία; Τι; Μονάχα η Τέχνη μπορεί να τα βάλει μαζί του, γιατί ορισμένες φορές καταφέρνει να τον προσπεράσει και να νικήσει τον θάνατο.

Ο μύθος που περικλείει τους προβληματισμούς και τους στοχασμούς του συγγραφέα, ανατρεπτικός και σκληρός. Οι εναλλαγές της γραφής του Πασχάλη Πράντζιου δεν μπορούν παρά να σαγηνεύσουν ακόμη και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Με ωμό, σκληρό και ρεαλιστικό τρόπο μεταφέρει εικόνες που προκαλούν έντονα συναισθήματα θλίψης, οργής αλλά και απογοήτευσης. Ωστόσο, σε σημεία, η λυρικότητα και η ποιητική πρόζα χαρίζουν στιγμές χαλάρωσης από την ένταση της ανάγνωσης του σκληρού μύθου. Με όπλο την λογοτεχνική του πένα ο Πασχάλης Πράντζιος προσφέρει ένα ανάγνωσμα γεμάτο ανατροπές, συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές και πολλά κρυμμένα μηνύματα πίσω από την ιστορία του μύθου. Με λίγα λόγια, ο συγγραφέας στο πέμπτο του μυθιστόρημα μας χαρίζει στοιχεία ατόφιας λογοτεχνίας, άξιος συνεχιστής των μεγάλων κλασσικών.

Το «Ξανάγινε τρεις…» είναι ένα βιβλίο γεμάτο τέχνη, σουρεαλιστικές σκηνές, κρυμμένα νοήματα και ανατροπές, ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να μείνει στην καρδιά και στο μυαλό των αναγνωστών για καιρό. Είναι ένα ψυχογράφημα περιωπής. Μια αναγνωστική κορύφωση με γλώσσα ώριμη, μεστή, λογοτεχνική. Μια ιδέα ευρηματική που κατέληξε να βουτά στην έννοια του αριστουργήματος και να υποστηρίζει τη λογοτεχνία από την αρχή ως το τέλος.

Συγχαρητήρια.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;