Δεκέμβριος 2004. Δέκα χρόνια πριν…
Ένα μικρό κοριτσάκι ξεφεύγει από την προσοχή των γονιών του και πνίγεται στη λίμνη Στυμφαλία. Μερικά μέτρα πιο πέρα μια άγνωστη φιγούρα το παρατηρεί μέχρι το τέλος.
Δεκέμβριος 2014. Δέκα χρόνια μετά…
Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, ο μεγιστάνας του τουρισμού Γιάννος Ασλάνογλου οργανώνει ένα μεγαλειώδες οικογενειακό δείπνο στην έπαυλή του στη Φιλοθέη. Φέτος, ακριβώς τα μεσάνυχτα, βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του με την πόρτα κλειδωμένη από μέσα.
Λόγοι υγείας;
Ατύχημα;
Φόνος;
«ΦΟΝΟΣ 5 ΑΣΤΕΡΩΝ» ουρλιάζουν πανευτυχή τα πρωτοσέλιδα: O φόνος «πουλάει». Και σε έναν ιδιοκτήτη αλυσίδας ξενοδοχείων 5 αστέρων, μόνο ένας φόνος 5 αστέρων αρμόζει.
Η κόρη του μαζί με τη φίλη της δημοσιογράφο ξεκινούν μια αγωνιώδη έρευνα που θα τις βυθίσει στα πιο σκοτεινά στρώματα της «καλής» κοινωνίας. Από τη Βοστόνη στο Λονδίνο και από το Λονδίνο στην Αθήνα, οι δρόμοι της νύχτας θα τις οδηγήσουν σε μυστικά και ψέματα. Σε κληρονομιές, εκβιασμούς και κρυμμένα πάθη. Σε θαμμένες αλήθειες κι ερωτικά σκάνδαλα. Όλα μαζί συνθέτουν ένα σκοτεινό μείγμα μέσα σε μια κλεψύδρα που αδειάζει. Και αδειάζει γρήγορα.
Γιατί στην πραγματικότητα απομένουν μόνο 24 ώρες μέχρι ο δολοφόνος να ξαναχτυπήσει.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ
Το τελευταίο πόνημα της Έλενας Ακρίτα και ταυτόχρονα το πρώτο της μυθιστόρημα είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα με αστυνομική χροιά. Δεν θεωρώ πως είναι ατόφια αστυνομική λογοτεχνία, αλλά πιστεύω πως είναι μια σαφής αναπαράσταση της νεοελληνικής πραγματικότητας με φόντο το μυστήριο μιας δολοφονίας.
Μια ευρηματική ιστορία, ένας ΦΟΝΟΣ 5 ΑΣΤΕΡΩΝ, γιατί ένας τέτοιος φόνος ταιριάζει σε έναν μεγιστάνα, κάτοικο της Φιλοθέης. Με λόγο στρωτό, μεστό και άμεσο η Έλενα Ακρίτα σκιαγραφεί με μαεστρία πρόσωπα, καταστάσεις, συναισθήματα. Με στακάτους διαλόγους πετυχαίνει μια ολοκληρωμένη ψυχογράφηση των ηρώων της και καταφέρνει να δημιουργήσει μια θολούρα στο μυαλό του αναγνώστη, προσθέτοντας συνεχώς ύποπτους και κίνητρα.
Με το γνωστό τρόπο της, με το χιούμορ που τη διακατέχει και με την καυστικότητα του γραπτού της λόγου, η Έλενα Ακρίτα καταφέρνει να ζωγραφίσει μια τοιχογραφία της νεοελληνικής πραγματικότητας, θίγοντας έντεχνα τα κακώς κείμενα της εποχής. Οι εναλλαγές στην αφήγηση από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη απαιτούν από τον αναγνώστη προσοχή. Διότι μέσα σε αυτές τις εναλλαγές η συγγραφέας δίνει όλα τα στοιχεία, απλά απαιτείται προσοχή για τη λύση του μυστηρίου.
Με σημείο αναφοράς ένα φόνο στην Φιλοθέη ξετυλίγεται σιγά σιγά ένα κουβάρι μυστηρίου, με μυστηριώδεις δολοφονίες και ύποπτους. Οι ανατροπές πολλές, βομβαρδίζουν τον αναγνώστη και η καταιγιστική και γρήγορη πλοκή καθηλώνουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Η λύση του μυστηρίου δίνεται μέσα από μια σκηνή κινηματογραφικά γραμμένη, που κόβει την ανάσα.
Η Έλενα Ακρίτα, παρουσιάζει ένα χορταστικό μυθιστόρημα, μια πιστή αναπαράσταση της ελληνικής πραγματικότητας, η οποία όπως χαράσσεται πάνω στο πτώμα του Γιάννου Ασλάνογλου, ίσως αφυπνίσει πνεύματα. Θέλει μεγάλη μαεστρία να θίγεις ταυτόχρονα κοινωνικά ζητήματα και να κρατάς το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε εγρήγορση. Αν δεν το έχετε κάνει, διαβάστε το. Θα σας ανταμείψει.
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;