Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ SHOWBIZ [Κατερίνας Μανανεδάκη, Εκδόσεις Λιβάνη]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Φαντάσου ένα μεγάλο κρεβάτι».
«Με ουρανό;»
«Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες. Σκέψου απλώς ένα μεγάλο κρεβάτι που πάνω του συνυπάρχουν: μοντέλα που κάνουν σεξ με τιμοκατάλογο για να τα πάρουν από πλούσιους επιχειρηματίες· παρουσιάστριες που το κάνουν με όοολους τους ισχυρούς της τηλεόρασης και των περιοδικών για να εξασφαλίσουν μια θέση στο γυαλί, και μετά βγάζουν στη φόρα το εσώρουχο και το ψεύτικο στήθος τους για να ξεχωρίσουν.
»Ένα μεγάλο κρεβάτι, φαντάσου, με τραγουδίστριες και τραγουδιστές που λιώνουν στην κοκαΐνη, ηθοποιούς που το παίζουν ζεν πρεμιέ και είναι γκέι, όργια σε πριβέ πάρτι, ενέσεις μπότοξ, πλαστικές επεμβάσεις και παπαράτσι που καλούνται για να απαθανατίσουν μια τάχα τυχαία ερωτική συνάντηση…»

Ένα βιβλίο προκλητικό και ταυτόχρονα απίστευτα χιουμοριστικό!
Ο ψεύτικος κόσμος της show biz και ο αληθινός κόσμος μιας φιλόδοξης νεαρής δημοσιογράφου, που καλείται να… μεταμορφωθεί σε… μοντέλο-γλάστρα πρωινάδικου(!), προκειμένου να καταγράψει όλα όσα συμβαίνουν στο… μεγάλο κρεβάτι της show biz.
Προσδεθείτε, λοιπόν, και… it’s show time!!!
Να έχει να κάνει ρεπορτάζ για τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στον –λέμε τώρα– υπέροχο και λαμπερό κόσμο της show biz η φιλόδοξη δημοσιογράφος μας, και να έχει και τον… αγαπημένο της να της κάνει τη ζωή ποδήλατο.
Και να ‘ταν ο μόνος...;
Η μαμά της θέλει να την καλοπαντρέψει, η κολλητή της της γκρινιάζει συνεχώς, ο γκέι αρχισυντάκτης του πρωινάδικου της κάνει τη ζωή μαύρη, και μέσα σε όλα την κατηγορούν και για κλοπή στο μεγάλο Διαγωνισμό Καλλονής που ταράζει τα καλλιτεχνικά ύδατα!
Πόσο, λέτε, μπορεί να τ’ αντέξει όλα αυτά; Πόσο;...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ SHOWBIZ. Πρόκειται για ένα βιβλίο απίστευτα χιουμοριστικό και αρκετά προκλητικό σε κάποια σημεία. Με ατάκες που κόβουν την ανάσα από το γέλιο και στιγμές απείρου κάλλους.

Ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα για κάποιον που θέλει να περάσει ευχάριστα την ώρα του, χωρίς να μπει σε σκέψεις και να βαρύνει η ψυχή του από μια δραματική ιστορία. Σε πολλά σημεία γέλασα με την ψυχή μου και το απόλαυσα πραγματικά.

Απλό μα και φτωχό λεξιλόγιο. Βιβλίο με δομή ωστόσο σαν σφήνες κατά καιρούς η συγγραφέας αφηγούνταν τα ερωτικά παθήματα της ηρωίδας και δεν έμενε στα ευτράπελα της τηλεόρασης τα οποία και απόλαυσα ιδιαιτέρως. 

Πολύ όμορφη ιστορία, απολαυστική, γεμάτη χιούμορ και γέλιο. Το προτείνω σε όλους...

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ [Θάνου Κονδύλη, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ 


Αυτή είναι η τελευταία σελίδα του βιβλίου μου… Δεν ήθελα να ξεχάσω όλα αυτά που συνέβησαν όταν οι Ρωμιοί ζούσαμε στην Πόλη, λίγο πριν τουρκέψει… Όσα λέω είναι η πάσα αλήθεια, γραμμένη από εμένα, την Άννα Παλαιολογίνα Νοταρά, την τελευταία αυτοκράτειρα των Ρωμιών.. 

1453. Λίγους μήνες πριν ξεκινήσει η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος παντρεύεται μυστικά την τρίτη και τελευταία του σύζυγο, την Άννα Νοταρά, κόρη του πρωθυπουργού του. Εκείνη έχει δεχτεί το γάμο προδίδοντας όμως τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Βενετό Μαρίνο Κονταρίνι, ταγματάρχη της αυτοκρατορικής φρουράς. Μερικές μέρες μετά το γάμο, ο αυτοκράτορας θα τη φυγαδεύσει από την Πόλη και η Άννα θα καταλήξει στη Βενετία πιστεύοντας ότι έχει χάσει και το σύζυγο και τον αγαπημένο της στην άλωση. Αλλά η μοίρα τής επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. 

Ο Θάνος Κονδύλης αποδίδει με αξεπέραστη παραστατικότητα την τραγική ιστορία της τελευταίας και λησμονημένης αυτοκράτειρας του Βυζαντίου, της Άννας Παλαιολογίνας Νοταρά. Μιας γυναίκας που γνώρισε τον απόλυτο έρωτα μέσα στη δίνη δραματικών γεγονότων που θα οδηγούσαν στην πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Πέρασε σχεδόν τη μισή ζωή της αυτοεξόριστη στη Βενετία, όπου ακολούθησε το κάλεσμα της ψυχής της και αφιερώθηκε στην υπηρεσία του λαού της, των χιλιάδων προσφύγων από την Ελλάδα και την Κωνσταντινούπολη. 


Μια εμπνευσμένη ιστορία γεμάτη από το λυρισμό του έρωτα, το άρωμα της βυζαντινής Κωνσταντινούπολης και τα αιώνια σύμβολα του ελληνισμού.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα του Θάνου Κονδύλη στις εκδόσεις Ψυχογιός θεωρούνταν ένα πολλά υποσχόμενο ανάγνωσμα. Άλλωστε, η άγνωστη στους περισσότερους ιστορία της τελευταίας αυτοκράτειρας του Βυζαντίου πώς να μην γοητεύσει κάθε ένα λάτρη της ιστορικής μυθιστοριογραφίας;


Ενώ ο μύθος με τον οποίο έπλασε την ιστορία ο συγγραφέας και η απόδοση του ως αφήγηση από την ίδια την ηρωίδα ήταν ευφάνταστος η τελική μορφή του μυθιστορήματος δεν έφτασε στο ελάχιστο τις προσδοκίες μου. Η αφήγηση σε α' πρόσωπο αν και ευφάνταστος -όπως προείπα- τρόπος απόδοσης της ιστορίας κατέληξε να είναι μια ρηχή αφήγηση γεγονότων και καταστάσεων με αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα. 

Εξαντλητικές περιγραφές και αναφορές σε χώρους και ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις και βιογραφίες ιστορικών προσώπων που κούραζαν τον αναγνώστη και εμένα προσωπικά με ανάγκασαν να παραλείπω ολόκληρες παραγράφους. Το δέσιμο των ιστορικών αναφορών με τον ρου της ιστορίας φτωχό και δίχως τεχνική. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας ήταν φτωχό στο σύνολο του βιβλίου και κατά σημεία τρομερά λυρικό. 

Διαβάζοντας το βιβλίο προσεκτικά ανακάλυψα αρκετά κενά όσον αφορά την ροή της ιστορίας και μια επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων. Σαν αναγνώστης και λάτρης τέτοιου είδους βιβλίων θα προτιμούσα περισσότερη εμβάθυνση στο θέμα και τις ιστορικές αναφορές δοσμένες πιο σωστά και δεμένες άριστα με την ροή της αφήγησης. 

Αν και ο μύθος ήταν καλός, το μυθιστόρημα δεν με ενθουσίασε καθόλου και με εξάντλησε.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΛΕΙΔΙΑ [Λένας Μαντά, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


ΔΕ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΜΕ. ΠΕΝΤΕ ΛΟΥΚΕΤΑ, ΠΕΝΤΕ ΚΛΕΙΔΙΑ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΚΙ ΕΝΑ ΚΛΕΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΤΟΥ. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ. ΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΗ! ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΟΔΗΓΙΕΣ… 

Από κείνη την ώρα άρχισε ο εφιάλτης. Η μικρή της κόρη, η Μαργαρίτα της, ήταν στα χέρια απαγωγέων, δεμένη με πέντε αλυσίδες σαν μικρό ζώο. Δεν μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από κάποιον, αφού κανένας δεν ήξερε την ύπαρξη του παιδιού. Ούτε καν ο άντρας της, ο παντοδύναμος Ορέστης Δελμούζος. Έπρεπε να υπακούσει με όποιο τίμημα…

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Όταν ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του παρόντος βιβλίου ομολογώ πως γούρλωσα. Η ιδέα μου φάνηκε ευφυέστατη και εφ'όσον το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ένα από τα αγαπημένα μου είδη λογοτεχνίας το περίμενα πως και πως.

Όπως προείπα η ιδέα είναι ευφυέστατη ωστόσο η απόδοση της στο χαρτί δεν μου άρεσε καθόλου. Το βιβλίο ξεκινάει δυναμικά, όμως μετά από κάποιες σελίδες η κοιλιά είναι μεγάλη. Έχοντας διαβάσει πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα, ομολογώ πως θα ήθελα μια πιο κινηματογραφική πλοκή, γεμάτη ένταση και αγωνία. Η αγωνία δυστυχώς έλειπε από το βιβλίο της κυρίας Μαντά.

Αν το βιβλίο ήταν κατά το ήμισυ μικρότερο νομίζω θα ήταν ένα καλό βιβλίο. Οι συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν με άτσαλο τρόπο κάτι που μπέρδευε τη στιγμή που επέστρεφε στο παρόν, καθώς επίσης και η αφήγηση γεγονότων από το παρελθόν σε μεγάλο μέρος του βιβλίου κούραζε τον αναγνώστη και χάνονταν τα συναισθήματα που πρέπει να υπάρχουν στα αστυνομικά μυθιστορήματα. Άριστα δοσμένοι οι χαρακτήρες της κυρίας Μαντά, κάποιοι όμως χαρακτήρες παρουσιάστηκαν τέλειοι και εκτός πραγματικότητας υπέροχοι σε πολλά σημεία. 

Απλό λεξιλόγιο και γραφή στρωτή χωρίς όμως η συγγραφέας να εμβαθύνει λίγο περισσότερο στο θέμα. Ήταν μια ρηχή αφήγηση γεγονότων. Το τέλος του βιβλίου, αν και απρόβλεπτο ομολογουμένως, μου φάνηκε λίγο ρηχό, επιφανειακό. 

Δυστυχώς, η πρώτη προσπάθεια της Λένας Μαντά στο αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν με άφησε ευχαριστημένο σαν αναγνώστη, ούτε καν γοητευμένο. Δυσκολεύτηκα να το τελειώσω και υπήρξαν στιγμές που "πηδούσα" παραγράφους. Ωστόσο, για την προσπάθεια και μόνο, μπράβο!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ [Σοφίας Βόικου, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Γαλλία 1506

Ο Μιχαήλ ακολούθησε γοργά τα βήματά της...
"Ποιος άγιος άραγε να γιόρταζε κι είχαν τέτοιο πανηγύρι σ’ εκείνον τον τόπο;» αναρωτήθηκε. "Οι φλόγες ήταν ψηλές και θα πρέπει να έψησαν δεκάδες ελάφια κι άλλα τόσα ζαρκάδια κι αντιλόπες..."
"Έκαψαν τη μητέρα μου", ψιθύρισε η Νηρηίς και συνέχισε να περπατά χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει πίσω.

Σήμερα
Η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δέχεται μιαν απρόσμενη επαγγελματική πρόταση τη στιγμή που η προσωπική της ζωή έχει γίνει στάχτη. Θα συνεργαστεί με τον Νικολά Σαντέρ, ιστορικό και αρχαιολόγο, ο οποίος έχει αναλάβει να φέρει στο φως ένα μεσαιωνικό χωριό στη Νορμανδία. Ένα παλιό χειρόγραφο με συνταγές λαϊκής ιατρικής από βότανα και ρίζες κι ένα φιαλίδιο μ’ ένα περίεργο περιεχόμενο θα φέρουν τους δύο επιστήμονες αντιμέτωπους μ' ένα τρομερό μυστικό που χάνεται πίσω στο χρόνο, στη βόρεια Γαλλία του 1506. Δύο ιστορίες εκτυλίσσονται παράλληλα στο σήμερα και το χθες. Μια φρενήρης καταδίωξη σπάει τα σύνορα του χρόνου και διαρκεί εδώ και πέντε αιώνες. Ο Νικολά και η Νεφέλη θα αναμετρηθούν με έναν φανατικό θρησκόληπτο διεκδικητή των ευρημάτων της ανασκαφής και θα παλέψουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες και πάθη, όπου μεσαιωνικοί θρύλοι και δοξασίες αναβιώνουν σήμερα μέσα από ένα επίπονο ταξίδι αυτογνωσίας, το ταξίδι της φωτιάς.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Σοφίας Βόικου. Δεν είναι ένα συνηθισμένο μυθιστόρημα. Η συγγραφέας με τη γοητευτικότατη πένα της κατάφερε να μας ταξιδέψει στη Γαλλία του 1506 αλλά και στη Γαλλία του σήμερα. Συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, μας παρουσιάζουν καταστάσεις προκαταλήψεων, πίστης, αγάπης στο μεσσαίωνα. Ένας ύμνος στη διαφορετικότητα. 

Οι ολοζώντανες περιγραφές της Σοφίας Βόικου γεμίζουν το βιβλίο με αρώματα, χρώματα, εικόνες και συναισθήματα. Η συγγραφέας παρουσιάζει μια πραγματικότητα άγνωστη για τους περισσότερους. Μια περιπέτεια με μεταφυσική χροιά, που καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη υψηλά. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα για την έρευνα που σίγουρα έκανε για να γραφτεί αυτό το βιβλίο. 

Είναι ένα βιβλίο με δομή, άριστη ψυχογράφηση των χαρακτήρων με τη βοήθεια των αφηγήσεων που εναλλάσσονται κατά σημεία σε α' πρόσωπο με αποτέλεσμα να μπαίνουμε στον ψυχισμό των ηρώων. Ένα ξεκούραστο ανάγνωσμα με αργή πλοκή όμως. Θα ήθελα την πλοκή λίγο πιο κινηματογραφική. Παρ'όλα αυτά όμως, δεν χάνει, παρά ελάχιστα. Ένα ανάγνωσμα που αξίζει να διαβαστεί. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα. 

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ [Μαρίας Τζιρίτα, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Όταν η Δανάη γνωρίζει τον Αντρέα, πιστεύει πως ανακάλυψε τον παράδεισο. Ύστερα από πολλές αποτυχημένες σχέσεις, στα τριάντα τρία της χρόνια βρήκε το άλλο της μισό. Είναι ο πρώτος και μοναδικός άντρας που ερωτεύεται κι αγαπά με τόσο πάθος. Και είναι απόλυτα αμοιβαίο. Δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο ευτυχισμένη. 
Μέχρι που μια μέρα μαθαίνει την αλήθεια: είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη. Γκρεμίζεται ο κόσμος της, παρ’όλα αυτά τον αγαπά τόσο πολύ, που τον συγχωρεί και συνεχίζει την παράνομη σχέση μαζί του, ελπίζοντας πως σύντομα εκείνος θα χωρίσει και θα μπορούν να ζήσουν ελεύθερα τον έρωτά τους. 
Όμως η μοίρα τα φέρνει αλλιώς και μια αναπάντεχη ανατροπή στη ζωή της κοπέλας θα την κάνει να δει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ξαφνικά θα βρεθεί παγιδευμένη ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, το πρέπει και το θέλω. 
Άραγε θα καταφέρει ν’ ανοίξει την κλεισμένη πύλη του παραδείσου της και να ζήσει με αυτό τον άντρα ευτυχισμένη; Ή μήπως τελικά θα διαπιστώσει πως ο πραγματικός παράδεισος δεν έχει ποτέ τις πύλες του κλειστές;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, είναι το 7ο κατά σειρά μυθιστόρημα της Μαρίας Τζιρίτα στις εκδόσεις Ψυχογιός. Η Μαρία Τζιρίτα, κάθε χρόνο μου αποδεικνύει πως είναι η πλέον κατάλληλη, να παρουσιάζει κοινωνικά και αισθηματικά προβλήματα μέσα από καθημερινές ιστορίες, πρωταγωνιστές των οποίων μπορεί να είναι η οικογένειά μας, οι γείτονες, κάποιοι φίλοι, ή ακόμα κι εμείς οι ίδιοι. Το βιβλίο αυτό, είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία και θα το χαρακτήριζα ένα αισθηματικό μυθιστόρημα.

Η συγγραφέας πραγματεύεται κατά κύριο λόγο την απιστία και οι άριστα σκιαγραφημένοι ήρωες της ιστορίας, αποτελούν πρόσωπα τα οποία ίσως να συναντούμε στην καθημερινότητά μας και μας είναι εξαιρετικά γνώριμα. Η Μαρία Τζιρίτα επιλέγει να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, χωρίς όμως να κάνει μια ρηχή αφήγηση γεγονότων. Η διαφορά από άλλα παρόμοια βιβλία, είναι ότι η συγγραφέας τονίζει τις δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, αυτήν της ερωμένης και αυτήν της απατημένης συζύγου -αν και δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός. 

Συγχαρητήρια στη συγγραφέα, που χειρίστηκε με έντεχνο τρόπο το ζήτημα χωρίς να προσβάλλει ή να κατηγορήσει κανένα πρόσωπο της ιστορίας. Μια ιστορία, στην οποία δεν υπάρχουν κακοί,  παρά μόνο ο έρωτας ο οποίος κινεί τα νήματα και μπλέκει τους ήρωες σε ένα παιχνίδι που δύσκολα βγαίνει κάποιος νικητής.

Καταφέρνει μέσα από την αφήγηση των γεγονότων, να περάσει σημαντικά μηνύματα όσον αφορά την φιλία, την οικογένεια αλλά και να επισημάνει τη διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και την πραγματική αγάπη. Σημαντικό να αναφέρω, πως δίνει έμφαση στην συγχώρεση και όχι στην εκδίκηση, για αυτό και κάθε βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα "διδάσκει" πως να αποκτήσουμε ένα μεγαλείο ψυχής.

Ως προς την πλοκή του, το βιβλίο είναι αρκετά προβλέψιμο, με δίκαιο, ίσως και λυτρωτικό συνάμα τέλος. Βιβλίο με δομή, χωρίς πολλές περιγραφές και αρκετές επαναλήψεις, χωρίς όμως να κουράζει τόσο τον αναγνώστη. Το απλό λεξιλόγιο και οι σωστά δοσμένοι διάλογοι, οδηγούν τον αναγνώστη στο να ρουφήξει κυριολεκτικά τις σελίδες του βιβλίου.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω, πως θα ήθελα πολύ, η συγγραφέας να δώσει λίγη περισσότερη βάση στην οικονομική κρίση ή και σε άλλα ζητήματα που μπορεί να προέκυπταν, ώστε να μην υπήρχαν τόσες επαναλήψεις μέσα στην αφήγηση. Πέραν όλων όμως, είναι ένα πολύ καλά δομημένο και όμορφο ανάγνωσμα, που σε ρουφάει στις σελίδες του.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ [Χρυσηίδας Δημουλίδου, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


Δεκαετία του ’60. Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα, η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες. 
Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει και εξαφανίζεται. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που άφησε πίσω του, όμως μαζί έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει. Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες που απέκρυψαν. Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις. 
Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους; Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν μόνο μια ερώτηση: «Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;»

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ είναι ένα μυθιστόρημα που κάθε αναγνώστης περίμενε πως και πως να εκδοθεί. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του προηγούμενου πονήματος της Χρυσηίδας Δημουλίδου και από τη στιγμή που άρχισαν να κυκλοφορούν η περίληψη, αλλά και κάποια μικρά αποσπάσματα μετρούσαμε τις μέρες και τις ώρες μέχρι να το έχουμε στα χέρια μας.

Από το οπισθόφυλλο και μόνο, κάποιος μπορεί να υποψιαστεί πως είναι ένα δυνατό βιβλίο. Μόνο που ξεκινώντας την ανάγνωση του και προχωρόντας στην ιστορία, αντιλαμβάνεται κανείς πως υποψιάστηκε λάθος. Είναι κάτι περισσότερο από ένα δυνατό ανάγνωσμα. 

Ένα βιβλίο γεμάτο σκηνές έντονου συναισθηματικού φορτίου και μια αφήγηση σε γ' πρόσωπο που κατά σημεία κόβει την ανάσα του αναγνώστη και οι σελίδες οδηγούν το χέρι να τις γυρίσει και όχι το αντίθετο. Από την αρχή της ιστορίας, η αγωνία χτυπάει κόκκινο και φτάνει στο αποκορύφωμα όταν η συγγραφέας εντέχνως και χωρίς να κουράζει χρησιμοποιεί έναν ιδιαίτερο τρόπο αφήγησης. Συνεχή πισωγυρίσματα στο παρελθόν που διακόπτονται από σκηνές σε παρόντα χρόνο, δίνουν σταδιακά στον αναγνώστη αποκαλύψεις με σκηνές έντονες, δυνατές, με περιγραφές ωμές και συγκλονιστικές.

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου, κάνοντας για ακόμη μια φορά τη διαφορά, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και ασχολείται με ένα ταμπού, που αναφέροντας το και μόνο προκαλεί στους ανθρώπους αποτροπιασμό και φρίκη. Το βιβλίο αυτό, δεν είναι μια απλή αφήγηση γεγονότων με ώριμη γραφή και σωστή τεχνική και καλή δομή. Το βιβλίο αυτό είναι μια καταγγελία, μια κραυγή αγανάκτησης από τη συγγραφέα. Σε πολλά αποσπάσματα του βιβλίου, παρατηρούμε την εξωτερίκευση πολλών εσωτερικών αναζητήσεων που τεχνιέντως η συγγραφέας τα δένει άριστα με το ρου της ιστορίας. Η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο, από ένα παράδειγμα υποκρισίας. Μιας υποκρισίας που βιώνουμε και βλέπουμε καθημερινά. 

Η συγγραφέας δεν διστάζει να ασχοληθεί με θέματα φωτιά. Με γλώσσα καταπέλτη παρουσιάζει μια ωμή πραγματικότητα που έχει τις ρίζες της την ενδοοικογενειακή βία. Με άριστο τρόπο, τα παρουσιάζει μέσα από την ιστορία της χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη αλλά αντιθέτως να δίνει κάποιες απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα που βασανίζουν.

Είναι ένα βιβλίο που σκοπό έχει να βοηθήσει και φαίνεται σε μεγάλο μέρος της αφήγησης. Ψυχολογικά ευρήματα αλλά και κάποιες συμβουλές, παραθέτονται σαν κομμάτι της αφήγησης, με αποτέλεσμα να αφυπνίσει τον αναγνώστη. Χρειάστηκαν σίγουρα κότσια για να γραφτεί αυτό το βιβλίο αλλά και πολλή έρευνα για να αποδοθεί σωστά αυτή η ιστορία. Ένα βιβλίο για δυνατούς αναγνώστες... με κότσια. 

Συγχαρητήρια στη συγγραφέα αλλά και στον εκδοτικό οίκο που εξέδωσαν ένα τέτοιο βιβλίο και έσοδα του θα διατεθούν σε ιδρύματα υπέρ της κακοποιημένης γυναίκας και του παιδιού. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν τηλέφωνα και διευθύνσεις οργανισμών που μπορούν να βοηθήσουν γυναίκες και παιδιά που βιώνουν την ενδοοικογενειακή βία. Ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου αυτό το βιβλίο να αφυπνίσει πνεύματα και να αρχίσουμε να καταγγέλουμε κι εμείς ότι βλέπουμε και μας προκαλεί αποτροπιασμό. 

Σίγουρα, θα είναι το βιβλίο της χρονιάς. Καλή επιτυχία!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός