Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

INFERNO [Dan Brown, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


Ψάξε και θα βρεις.
Αυτή η φράση επιστρέφει διαρκώς, σαν ηχώ, στο μυαλό του διάσημου καθηγητή του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάνγκτον, ο οποίος ξυπνά σε ένα θάλαμο νοσοκομείου, ανήμπορος να θυμηθεί πώς ακριβώς κατέληξε εκεί. Ούτε μπορεί να καταλάβει πώς βρέθηκε στο σακάκι του ένα μυστηριώδες, μακάβριο αντικείμενο.
Έπειτα από μια επίθεση εναντίον του, ο Λάνγκτον και η νεαρή γιατρός Σιένα Μπρουκς μπλέκουν σε μια ανελέητη καταδίωξη στους δρόμους της Φλωρεντίας. Ο Λάνγκτον όμως γνωρίζει τα κρυφά περάσματα και τα αρχαία μυστικά της πόλης και αυτή είναι η μόνη ελπίδα να ξεφύγουν από τους άγνωστους διώκτες τους.
Με οδηγό στίχους από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, ο Λάνγκτον και η Σιένα πρέπει να αποκρυπτογραφήσουν μια σειρά από κώδικες που κρύβονται σε περίφημα αναγεννησιακά έργα τέχνης – γλυπτά, πίνακες και κτίρια. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να βρουν τις απαντήσεις σε ένα γρίφο που ίσως τους βοηθήσει να σώσουν τον κόσμο από μια τρομερή απειλή…
Εμπνευσμένο από το κορυφαίο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το INFERNO είναι το πιο συναρπαστικό, το πιο προκλητικό και το πλέον καταιγιστικό μυθιστόρημα που υπογράφει μέχρι τώρα ο Νταν Μπράουν, ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα και διαβάζεται μονορούφι, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το νέο δημιούργημα του Dan Brown, υποσχόταν πολλά. Ιστορία στην οποία κεντρικός ήρωας είναι ο Robert Langton, ο οποίος έχει μαγέψει με τη νοημοσύνη του στα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα. Βέβαια, το βιβλίο εμένα με ξάφνιασε πολύ, γιατί περίμενα ότι θα μου αρέσει πολύ.

Ενώ η ιστορία είναι πανέξυπνη, γεμάτη έξυπνα συμπεράσματα και τρομερές ανακαλύψεις, βρήκα την πλοκή του βιβλίου αρκετά αργή και για να μπει ο αναγνώστης στο "ζουμί" της υπόθεσης πέρασαν πάμπολλες σελίδες, εξαντλητικών και άνευ ουσίας περιγραφών τις οποίες αναγκάστηκα και να προσπεράσω για να βρεθώ στην ουσία του κεφαλαίου.

Απογοητεύτηκα οικτρά από το τέλος του βιβλίου, το οποίο κάθε άλλο παρά προβλέψιμο ήταν -και σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αρκετό για να το θεωρήσω άριστο το βιβλίο, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ήταν απλά απογοητευτικο. Θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο το οποίο το διαβάζει κανείς απλά για να το διαβάσει, δεν είναι ούτε προς τέρψην αλλά ούτε και προς διδαχήν του αναγνωστικού κοινού. Δεν ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ [Χρυσηίδας Δημουλίδου, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Αθήνα, Πρωτοχρονιά του 1938. Μέσα στη μεγάλη σάλα χορού, ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάβει φωτιά στις καρδιές της δεκαοκτάχρονης Ειρήνης και του Κωνσταντίνου, μοναδικού γόνου της πάμπλουτης οικογένειας Μποτέλη. Ενάντια σε όλα τα εμπόδια που δεν τους θέλουν μαζί, οι δύο νέοι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Ωστόσο, την ημέρα του γάμου τους ένα φρικτό γεγονός ανατρέπει τα πάντα και η Ειρήνη, καταρρέοντας ψυχολογικά, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, φυγαδεύεται στον Καναδά, αφήνοντας πίσω της τον έρωτα και τα όνειρά της να γίνουν στάχτη και φωτιά, όπως και η πατρίδα της.
Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η Ελεονόρα Ντάγκλας, μια πλούσια Αμερικανίδα με ελληνικές ρίζες, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα προσωπικό δράμα. Μια καινούργια γνωριμία θα την πείσει να μείνει στην Αθήνα. Ανακαλύπτει τυχαία μια παλαιά κι εγκαταλειμμένη έπαυλη που τη μαγνητίζει τόσο, ώστε αποφασίζει να την αγοράσει. Καθώς την ανακαινίζει, αποκαλύπτεται κάτω από μια ταπετσαρία η τοιχογραφία ενός νεαρού ζευγαριού∙ η κοπέλα τής μοιάζει πολύ και η Ελεονόρα το θεωρεί καλό οιωνό.
Όμως λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, που, ενώ την τρομάζουν, παράλληλα την προκαλούν να ερευνήσει την ταυτότητα του ζευγαριού, νιώθοντας πως εκεί κρύβεται η απάντηση και ο λόγος που εκείνος τα βράδια περιφέρεται στα δωμάτια διεκδικώντας την…

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που από την αναγγελία της συγγραφής του ακόμα, υποσχόταν πολλά. Και όντως είναι ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα, που όμοιο του νομίζω δεν έχει γραφτεί από Έλληνα συγγραφέα.

Μυθοπλαστικά και τεχνικά άρτιο ,γιατί συγγραφή δεν είναι μόνο τι γράφεις, αλλά και πως το γράφεις, με ωραία και σωστή δομή, μπόλικα συστατικά μυστηρίου, έντονες, δυνατές, ρεαλιστικές περιγραφές παρά τον μεταφυσικό χαρακτήρα του, αληθοφανείς διαλόγους, γλαφυρές περιγραφές τοπίων, σκηνών, προσώπων, κτιρίων, καταστάσεων και συναισθημάτων, ορθή σκιαγράφηση χαρακτήρων γεμάτων συναισθήματα και σκέψεις.

Το βιβλίο ξεκινά με την Αθήνα του 1938 όπου με τη βοήθεια της γλαφυρότατης πένας της Χρυσηίδας Δημουλίδου μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή της δεκαετίας του '30. Σε αυτό το σημείο αναγνωρίζει κανείς την έρευνα που έχει κάνει η συγγραφέας για να μπορέσει να μεταφέρει το αναγνωστικό κοινό σε μια εποχή τόσο μακρινή και διαφορετική.

Μια ιστορία πολύ δυνατή, γεμάτη συναισθηματα και κατά τη γνώμη μου ξεκάθαρο νόημα: Εδώ η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος. Όλα εδώ πληρώνονται σε αυτήν τη ζωή και ό,τι κάνεις,θα το βρεις μπροστά σου και νομίζω πως μέσα από την ιστορία της κατάφερε να το ξεκαθαρίσει και να περάσει ένα μήνυμα. Να είσαι σωστός και έντιμος.

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου θεωρώ πως έχει φτάσει στο ζενίθ της συγγραφικής της ιδιότητας και πιστεύω πως ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να ανταγωνιστεί πλέον, είναι ο ίδιος της ο εαυτός. Αναμένουμε με αγωνία το νέο της μυθιστόρημα ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ που και αυτό από ότι προβλέπω θα είναι ακόμη καλύτερο...

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός