ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ [Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

H Αλεξάνδρα, η Μαρίνα και η Ελίνα μεγαλώνουν σε ένα αρχοντικό όπου βασιλεύει η αδιαφορία. Έχουν τα πάντα αλλά τους λείπει το πιο βασικό: η αγάπη. Ακολουθούν το πεπρωμένο τους, ερωτεύονται με πάθος, χωρίζουν. Ταξιδεύουν παρέα με τα περιστέρια της καρδιάς τους στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και στην Καλντέρα της Σαντορίνης, πετούν πάνω από τις πλατείες της Φλωρεντίας, χορεύουν με τον ήλιο της ερήμου στη χλιδή των Αραβικών Εμιράτων, προσπαθούν με πείσμα να ανακαλύψουν τι θα πει «σ’ αγαπώ». Σε μια παράλληλη διαδρομή, παρών είναι και ο Δημήτρης, που σμίγει μυστικά με αλήθειες τραγικές, μπλεγμένος εν αγνοία του στον ίδιο οικογενειακό ιστό. Τέσσερις ήρωες που ερωτεύονται, πονούν, χαίρονται, συγκρούονται, αναρωτιούνται ως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που αγαπάει. Ίσως και μέχρι το φόνο; Είναι ποτέ δυνατόν; Έχει, άραγε, όρια η αγάπη;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το βιβλίο ξεκινάει με μια ευφάνταστη αστυνομική χροιά, που τονώνει το ενδιαφέρον των πρώτων σελίδων. Στη συνέχεια ξεκινάει η διήγηση 5 ιστοριών, των τριών κορών, ενός ανθρώπου που παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία και της Γεωργίας που παίζει ίσως έναν από τους σημαντικότερους. Κάθε αφήγηση γίνεται σε α' πρόσωπο με αποτέλεσμα να μπορείς να διεισδύσεις στον ψυχισμό και στο μυαλό του ήρωα.

Κάθε μια ιστορία έρχεται και συμπληρώνει την προηγούμενη δίνοντας μας κάποια στοιχεία με τα οποία γίνεται μια καλύτερη ψυχογράφηση των χαρακτήρων.

Πολύ ωραία θεματολογία, έντονες περιγραφές συναισθημάτων, χώρων, τοπίων και κτισμάτων. Αργή πλοκή χωρίς πολλές ανατροπές. Θα μπορούσε να είναι κατά 200 σελίδες μικρότερο και να μην κουράζει τόσο τον αναγνώστη. Μου φάνηκε λίγο προχειρογραμμένο, εντόπισα κάποια λάθη ουσίας στην ιστορία τα οποία με ξένισαν. 

Υπέροχη περιγραφή των ταξιδιών των αδερφών, ωραία αναφορά στην ιστορία του κάθε τόπου. Περνάει πολλά και ωραία μηνύματα σχετικά με την αγάπη και το πως αυτή επιδρά στον ψυχισμό ενός παιδιού, πώς αυτό το παιδί παρέχει αγάπη και αν παρέχει αγάπη. Όπως είπα ωραία θεματολογία αλλά με μια μεγαλύτερη προσοχή θα μπορούσε να είναι αριστούργημα.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός